امام باقر علیه السلام روایت فرموده که پیغمبر اکرم(ص) در جمعه آخر ماه شعبان پس از ستایش و ثنای خداوند فرمود: ای مردم ماهی بر شما سایه افکنده است که در آن ماه شبی است که از هزار ماه نیکوتر است، و آن ماه رمضان است، پروردگار روزه این ماه را واجب فرمود و عبادت و بپاداشتن نماز را در یک شب این ماه برابر با عبادت هفتاد شب ماههای دیگر قرار داده است، آن کسی که در این ماه کردار نیکی از امور مندوب و مستحب بجای آورد، آفریدگار پاداش واجبی را به وی عطاء می فرماید...
و هر کس که واجبی از واجبات الهی را در این ماه تأدیه کند پاداش اداء هفتاد فریضه در ماههای دگر بدو عنایت می گردد، این ماه، ماه شکیبایی است و پاداش شکیبایی بهشت است این ماه، ماه مساوات و برابری است و ماهی است که خداوند بر روزی افراد با ایمان می افزاید، آن کس که در این ماه مؤمن روزه داری را افطار دهد برای وی پاداش آزاد کردن بنده ای در دربار کبریائی پروردگار منظور می شود و گناهان گذشته اش مورد آمرزش قرار می گیرد.
عرض شد یا رسول الله عموم ما مسلمین توانایی نداریم که ضیافت افطاری تشکیل دهیم، حضرت فرمود: خداوند تبارک و تعالی کریم است، همین ثواب را به آن کس که به یک جرعه شیر یا آب گوارا یا چند دانه خرما روزه داری را افطار دهد، عطاء میفرماید، آنکس که وظایف خدمتگزاران خود را در این ماه سبک سازد خداوند در مورد محاسبه وی در قیامت بر او آسان می گیرد ، این ماهی که اولش رحمت و میانه اش آمرزش و انتهایش استجابت دعا و آزادی از آتش است، در این ماه شما از چهار خصلت بی نیاز نیستید که به سبب دو خصلت آن خداوند خشنود می شود، و آن گواهی دادن به یکتایی خدا و پیامبری من است، و دو خصلت دیگر که در تمام عمر ناچار به آن متصف باشید، یکی خواستار شدن حوائج از خداوند به ضمیمه عافیت است و دیگر پناهنده شدن به وی از آتش دوزخ.
