عید طاعت و عید خلوص و گاه قدم گذاردن در مسیر قرب الهی،
بر تمامی پیروان آیین ابراهیمی فرخنده باد.
عید قربان
عید از ریشه عود به معنی بازگشت است و عید بازگشت پیروزهای نخستین و رفع مشکلات یک قوم است . عید قربان از اعیادی است که در بین مسلمین از احترام و ارج ویژه‌ای برخوردار بوده و مسلمانان مراسم خاصی را به پا می‌داشته‌اند. از طرفی عید قربان یادآور یکی از بزرگترین امتحانات الهی است که حضرت ابراهیم (ع) با موفقیت آنرا پشت سر گذاشتند و نهایتا به مقام امامت رسیدند. از طرفی عمل قربان کردن نه تنها برای حاجیان بلکه در بین مردم ایران از دیرباز (مبدا اسلام) رواج داشته است . مردم خوردن گوشت قربانی را مایه سلامت می‌دانستند. گوشت قربانی را معمولا بین فقرا تقسیم می‌کرده‌اند و آنرا مایه برکت خانه می‌دانسته‌اند. علاوه بر این مراسم عید قربان در فرهنگهای مختلف ایرانی به اشکال متفاوت برگزار شده، و فرعیاتی نیز به همراه داشته که سراسر آنها، ریشه در اعتقادات پاک و نیات خالص مردم دارد.
از عید خون تا عید خدا
عید خون همان «عید اضحى»، به معنى قربانى کردن است. در سرزمین مِنا با قربانى گوسفند، «مَنْ» به «ما» تبدیل مىشود؛ زیرا فلسفه عمل حجگزار و قربانى کننده این است که او با تمسک به حقیقت «ورع» گلوى دیوِ طمع را مىبرد و آنچه از قربانى به خداى سبحان مىرسد، گوشت و خون نیست، بلکه روح کردار و جان عمل (تقوا) است و حاجى وارث ابراهیم خلیل الرحمن علیهالسلام است که اسماعیل نفسش را به قربانگاه مىبرد و آن را ذبح مىکند و به لقاء الله می رسد. این سخن رهبر فقیدمان است که فرموده است:
عید سعید قربان، عیدى است که انسانهای آگاه را به یاد قربانگاه ابراهیمی می اندازد. قربانگاهى که درس فداکارى و جهاد در راه خداى بزرگ را به فرزندانِ آدم و اصفیاء و اولیاء مىدهد.»
قربانى در مِنا مقدمه رسیدن به غدیر است؛ چرا که اگر هواى نفس در مِنا قربانى نشود، در غدیرخم تسلیم حق شدن مشکل است و حضرت ابراهیم علیهالسلام با ذبح اسماعیل مسلمانان را بیمه کرد که به جاى فرزندانشان، گوسفند قربانى کنند و حضرت محمد صلى الله علیه و آله بشریت را بیمه کرد که به جاى پیروى از ناحق از حق؛ که همان على است،(2) تبعیت کنند. و این چنین از پیوند قربان با غدیر، دین کامل شد.
و در فضیلت این ایام همین بس که امام هشتم حضرت على بن موسى الرضا علیهالسلام فرموده است:
در هنگام قیامت، چهار روز را آرایش کرده نزد خداى سبحان مىآورند؛ چنان که عروس را به حجله مىبرند. از حضرت پرسیده شد: این ایام کداماند؟ فرمود: روز قربان، روز فطر، روز جمعه و روز غدیر است. و روز «غدیر» بین روزِ فطر و روز جمعه مثل ماه است در میان ستارگان. آن روزى است که حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام از آتش نجات پیدا کرد و روزه گرفت و از خدا تشکر کرد. روز غدیر روزى است که خداوند به وسیله آن دین را کامل کرد و پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله على علیه السلام را به عنوان امیرالمؤمنین معرفى کرد و فضائل وى را برشمرد و جانشین بودن وى را [از طرف خداى سبحان به همگان] اعلام کرد و به میمنت این روز، روزه گرفت؛ چرا که روز کمال است و روز ناامیدى شیطان و روز قبولى اعمال شیعیان و دوستداران آل محمد صلى الله علیه و آله است.»
